Monday 14 September 2015

Dear Kakyong...


She is Nazatul Aqilah
She is Hamra' Aqilah
She is Kakyong
(^_^)V
Dari sebelum masuk ukm, ira dah kenal dia melalui facebook. Kecoh dia buat semua orang senang nak dekat. Masa tu ira cuma tau nama dia Hamra' Aqilah dari Perak, sama-sama ambil jurusan Usuluddin dan Falsafah. First time ira jumpa dia masa daftar kuliah dekat fakulti. Masa tu baru ira tau nama dia nie sebenarnya Nazatul Aqilah. Kecohnya dia masa chatting, lagi kecoh bila depan mata. That moment...jadi saksi terjalinnya sebuah persahabatan. Ke mana-mana mesti dengan dia. Dah macam belangkas, kembar siam pun ada. Kat mana ada dia, kat situ la ada ira. Apa-apa pun mesti cerita dengan dia. Tapi sebenarnya ada jugak la rahsia yang ira simpan dari dia. hehe...jangan marah eh kakyong. Sekejap je ira mampu simpan rahsia tu.

*Ingat tak kakyong...masa first sem dulu aku pernah demam panas, demam teruk then aku sambung bercuti kat rumah makcik aku. Kira seminggu jugak la tak masuk kelas. Bila dah sihat, balik ukm, macam-macam soalan ko tanya aku sebab ada orang tu cari ko tanya pasal aku. Well...masa tu ko la kawan paling rapat dengan aku. Then...terbongkarlah rahsianya. Lepas tu ada je yang ko nak kenakan aku kan. Sabar je la layan telatah ko, idea nakal ko but honestly semua tu buat aku tersenyum sendiri bila ingat balik. 

Kakyong jugak yang hulur tangan ajak study group sama-sama masa nak exam. Kakyong dengan hujah sejarah dia tak boleh dipisahkan. Kakyong dengan nota peta minda colorful dia pun tak boleh dipisahkan. Seriously...best study dengan kakyong. Dari awal sem sampai la penghujungnya, apa-apa tugasan selalu buat dengan kakyong. Dialah partner ira dalam setiap assignment. Masa dia tengah relax, ira siapkan assignment sikit demi sikit and bila masa dah suntuk baru la kakyong terkocoh-kocoh nak siapkan. haha...always last minute punya kerja tapi kerja last minute kakyong ni always menjadi. Bila ada assignment yang perlukan video editing, ira cuci tangan. huhu...serious tak pandai tapi kakyong la penyelamatnya. 

*Ingat tak kakyong...masa kita buat assignment Sejarah Tamadun Islam yang pasal Kota Nasrid tu. Pensyarah suruh buat video aku dah cuak dah. Confirm serabut punya nak siapkan. Tapi ko la bertungkus-lumus siapkan video tu. Ingat tak masa kita nak rakam suara nak buat ala-ala dokumentari. Sekali rakam moto lalu la, buku jatuh la, salah skrip la. Macam-macam hal jadi but at the end setel jugak. Siap dapat pujian lagi video kita tu.

Kakyong nie, walaupun sebaya dengan ira, anak sulung lagi tapi sangat manja, sangat keanak-anakan. Dia buat ira be a sister for her. Layankan kerenah dia, layankan telatah dia dan semua tu ajar ira erti sabar, ajar ira untuk jadi matang for her. Tapi dulu la...sebelum kakyong kahwin. Lepas kahwin kurang sikit keanak-anakan dia tu. yeke? hehe...not sure hilang ke tak tapi yang pasti ira mula rasa she be a sister for me.

*Ingat tak kakyong...masa kita pergi Kem Smart Solat kat Durian Guling dulu. Masa tu kakyong tak sihat, tak nak makan. Aku ambilkan makanan, aku suapkan ko. Ingat lagi tak kak atin cakap macam mana la aku boleh layan ko. Sabar betul layan kerenah ko. haha...jawapan aku satu je. Sebab aku sayang ko. Aku suka layan ko like adik-adik masa tu.

Masa first year tu jugak ko handle family day pemikir with your husband. Masa tu la permulaan dia kan? kan...kan? haha...

surat kakyong masa main surat-surat family day tu
Dalam sebuah perhubungan itu, mana yang tak pernah bergolak, mana yang tak pernah dilanda badai. Sedangkan hubungan kekeluargaan pun adakalanya goyah apatah lagi sebuah persahabatan tanpa pertalian darah pun. Ira pernah marah kakyong, ira pernah terasa hati dengan kakyong, ira pernah pendam rasa hati dengan kakyong, ira pernah menangis kerana kakyong. Pernah suatu ketika ira rasa kakyong jauh, ira rasa kakyong hilang dan atas alasan itu emosi ira tak stabil bila dengan kakyong. Ira pulak jenis yang suka memendam rasa dan kerana itu ira mudah melenting bila dengan kakyong. Maaf sangat-sangat. 

*Nak tau tak kakyong...masa ko cakap ko nak kahwin. Truthfully, sincerely...aku antara orang yang paling bahagia. Sape yang tak suka kawan baik nak naik pelamin ooi...! haha...tengok ko punya keeksaitedan uruskan hal-hal kahwin ni serious aku pun excited. Tapi sayang...tak berkesempatan untuk ada dengan ko masa hari bahagia korang. In shaa Allah doa aku sentiasa mengiringi korang semoga bahagia hingga ke syurga.


Masa kakyong dah kahwin...happy sangat untuk dia. Tapi dalam masa yang sama sedih jugak la. Kahwin dah kakyong...so lepas ni tak boleh dah la nak manja-manja gila-gila dengan dia. Tapi sebenarnya...tekaan ini meleset sama sekali. Walaupun dia dah kahwin but still dia ada dengan kitorang bahkan #tuan pun dah sama kecoh dengan #puan. Tak tau nak cakap sape tiru sape ni. Korang tau tak...both of you are the most cute couple I ever met. Both of you are sooo sweet together. 

Tuan...mohon jaga sahabat baik saya ni baik-baik ok
this is soooo cute. ops..! mohon curi gambar korg ye. hehe...
aku doakan korang bahagia selamanya till jannah
Walaupun kakyong dah kahwin...tapi dia selalu ada untuk ira. Macam yang ira cakap, lepas kahwin ni kakyong is more like kakak for me. Bila ira sedih, ira cari dia. Bila happy pun ira cari dia. Bila sunyi ira masih cari dia. Bila ada masalah pun ira akan cari dia dan akan selalu jadi peneman kakyong selama mana kakyong perlukan ira. Bila-bila pun in shaa Allah I'll be there for you. hehe...maaf tuan. Saya 'culik' puan kejap ye. Saya tau tuan akan selalu jaga sahabat saya ni kan. Tuan akan selalu ada dengan dia temani dia kan. Ira doakan korang bahagia, dimurahkan rezeki, dpermudahkan segala urusan. 

Kakyong ni...selalu pujuk ira bila ira nangis, selalu faham ira walaupun ira tak cakap pape dekat dia dan yang paling ira hargai sangat kakyong utamakan ira dari orang lain. Dia...isteri orang tapi dia masih jadi sahabat ira. Terima kasih kakyong....

*Kakyong ingat tak...masa aku kena marah dengan orang pejabat kolej sebab masalah pendaftaran. Teruk aku nangis masa tu. Sedih sangat bila kena tuduh macam-macam sedangkan sistem yang problem masa tu. Tau la aku ni murah sangat dengan air mata. Konon-konon awalnya pura-pura ok tapi last-last dari dalam pejabat lagi aku dah nangis. Lepas tu dah balik bilik pun tak boleh berhenti nangis. Pastu aku terus decide pegi cari ko kat bilik. Keluar macam orang lari dari rumah sehelai sepinggang. errr....tak sehelai sepinggang sangat la sebab fon tak boleh tinggal. Sampai bilik ko sambil nangis-nangis cerita dekat ko. Lepas tu ko kupaskan mempelam, tengah nangis pun boleh lagi dok makan pelam tu. haha...

*Kakyong ingat tak...kes kita nak pergi floria. Ko tanya aku ok ke tak. Kalau buat macam ni boleh ke tak. You asked me this and that. You cared bout me. Seriously masa tu aku tengah down, aku tengah sedih, aku tengah risau tapi ko ada dengan aku, ko jaga hati aku dan ko buat aku tersenyum lagi dalam tangis. 

*Kakyong ingat tak...masa last day kat ukm. Aku balik bilik dalam keadaan pipi basah dengan air mata. Terus aku peluk ko tanpa sebarang kata. Ko tak sihat masa tu tapi you give me a big hug. Aku tau ko tertanya-tanya kenapa aku nangis macam tu, ko pelik kenapa aku nangis teruk macam tu. Tapi ko biar aku nangis dalam pelukan ko, ko biar riba ko basah dek air mata aku, ko pujuk aku dengan penuh tanda tanya. Terima kasih sebab ada dengan aku masa tu. Aku tak tau apa akan jadi without you at that time. Waktu yang singkat itu walaupun tak sepenuhnya tapi jujur ko dah tenangkan aku, ko kurangkan gelisah hati aku.

3 tahun yang berlalu terasa begitu singkat perjalanannya. Bagai baru semalam kita hulurkan salam perkenalan. Bagai baru semalam kita bermain dan bersuka ria. Bagai baru semalam kita ke sana sini luangkan masa bersama dan kita tiba jua di pengakhirannya. Saat-saat akhir bersama Latihan Ilmiah yang kita habiskan bersama. After final exam, buka puasa sama-sama. Lepak kat rumah kakyong buat tesis. Gigih masing-masing menaip dengan earphone tersumbat di telinga. Nak bercakap sesama sendiri kena main baling-baling kertas sebab semua dalam dunia masing-masing. Plan nak masak untuk sahur tapi last-last bangun minum air sejuk je. haha...setelah semua susah payah yang kita lalui akhirnya selesai juga pengajian kita di ukm ni. Maka dengan ini diisytiharkan tamatlah Ijazah Sarjana Muda Pengajian Islam (Usuluddin dan Falsafah).


tahniah...akhirnya segala penat lelah membuahkan hasil
Lepas ni...masing-masing dengan haluan sendiri tapi moga ukhuwah ini tetap utuh. Mungkin jarang bersua, mungkin kita jarang berbicara tapi ingatlah kakyong sentiasa ada dalam hati dan fikiran ini. Terima kasih untuk 3 tahun ini. Terima kasih untuk semuanya dan maaf untuk segala kekurangan diri ira. Halalkan apa-apa yang terlebih terkurang antara kita dan ira dah halalkan semuanya serta maafkan segalanya. Terima kasih sahabat...

awak tau tak awak kesayangan saya?
awak tau tak saya sayang awak sangat-sangat?
awak tau tak saya akan selalu rindu awak?
awak tau tak saya tak akan lupakan awak?
*Kakyong ingat tak...dari awal aku kenal ko soalan wajib ko tanya aku hampir setiap hari. "Sayang aku tak?" dan setiap kali itu jawapan aku "tak." Jujur...aku sayang ko sangat-sangat dan aku yakin ko tau tapi ko selalu buat-buat tak tau sebab nak aku cakap 3 perkataan keramat tu kan? Yes...I do admit. "I love you" "aku sayang ko" "aku rindu ko". Aku tak pernah berhenti menyayangi ko kerana ko sahabat aku. Moga persahabatan ini till jannah sentiasa dalam rahmat dan kasih sayang Allah. Kenapa aku tak pernah ungkapkan sayang? erm...sebab aku suka ko tanya soalan tu sebenarnya. Aku suka dengar soalan tu. Aku suka tengok keterujaan ko setiap kali ko tanya soalan tu. Sayang itu...tak semestinya perlu diungkapkan. Cukuplah dengan perbuatan yang buat ko tau dan sedar aku sayang ko sangat-sangat. Aku takut sebenarnya untuk ungkap sayang kerana aku takut kehilangan orang yang aku sayang. Ko tau aku cengeng, ko tau aku mudah menangis, ko tau aku murah dengan air mata, ko tau aku sangat sensitif. Terima kasih sebab pinjamkan kekuatan ko, terima kasih sebab kuatkan aku bila aku rasa lemah. Terima kasih untuk semuanya. 

fuhhh....kalah tesis punya mengarang. Time nak mengarang tesis takde pulak idea mencurah-curah macam ni. Padahal niat asalnya nak tunaikan request kakyong untuk up entry blog pasal tesis kakyong ni. Last-last dah macam sesi throwback pulak. Kalau nak throwback betul-betul ni tak cukup page sebab banyak sangat. Maka dengan itu, ira akhiri penulisan kali ini setakat ini dahulu. Nanti rasa nak up entry blog lagi, ira mengarang lagi ye. 

Love you muchos....!!! 

No comments:

Post a Comment